2012, ജനുവരി 16, തിങ്കളാഴ്‌ച
പ്രിയപ്പെട്ട അശ്വതിക്ക്,
ഈ ലോകം ഒരു തടവറയാണ്.......സ്നേഹിക്കാനറിയാത്ത, വിശ്വസിക്കാന്‍ കൊള്ളാത്ത ഒരു കൂട്ടം തടവ്‌ പുള്ളികളുടെ ഒപ്പമുള്ള ഈ താമസം ഞാന്‍ വെറുത്തു തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു ..... രാജലക്ഷ്മി ചേച്ചിയെ പോലെ....നന്ദിത ചേച്ചിയെ പോലെ....എനിക്കും രക്ഷ്പെടനമെന്നുണ്ട്...തടവ്‌ ചാടാന്‍ സമയമായെന്ന് തോന്നുന്നു ..........
ഒരു കൊടുങ്കാട്ടില്‍ ഒറ്റപെട്ടു പോയത് പോലെ തോന്നുന്നു...എങ്ങോട്ട് പോവനമെന്നറിയില്ല....വന്ന വഴികള്‍ മറന്നു പോയിരിക്കുന്നു..പറയു അശ്വതി, ഇനി ഞാന്‍ എങ്ങോട്ട് പോവും?.....ഏതു വഴിയിലുടെ?
ചതിയുടെ ഒരു ലോകമാണ് ചുറ്റിലും ഉള്ളത്.. .....ഇവിടെ ആരും ആരെയും സ്നേഹിക്കുന്നില്ല. ആത്മാര്‍ത്ഥതയ്ക്കു ഇവിടെ ഒരു വിലയുമില്ല...സ്നേഹിക്കുന്നുണ്ടെന്ന് തോന്നിക്കുകയെ ഉള്ളൂ ...എല്ലാം നാട്യമാണ്..
സൌഹൃദങ്ങള്‍ - അര്‍ത്ഥമില്ലാത്ത വാക്കാണ്‌ അത് .. ഇന്ന് എന്ത് സൗഹൃദം? ഏതു സുഹൃത്ത് ? സൗഹൃദം വിപണനത്തിനുള്ള മറ മാത്രമാണ് അത്..നെറ്റ് വര്‍ക്ക് മാര്‍കറ്റ്‌നുള്ള സാദ്ധ്യത മാത്രമായി സൌഹൃദങ്ങള്‍ ചുരുങ്ങി ചെറുതായിരിക്കുന്നു....ബന്ധങ്ങള്‍ക്ക് , സ്നേഹത്തിനു, വിശ്വാസത്തിന്, ആത്മാര്‍ത്ഥതയ്ക്കു അര്‍ഥം നഷ്ടപെട്ട ഈ ലോകത്തില്‍ വ്യെക്തികള്‍ സ്വാര്‍ത്ഥരായി തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു.....
" വിരസതയുടെ ദിനങ്ങള്‍ കടന്നു പോവുമ്പോഴും
വിറയ്ക്കാത കാലോടെ ഞാന്‍ നടന്നു.
എനിക്ക് സമ്മാനിക്കാന്‍
സ്വപ്നങ്ങളുമായി
മേഘങ്ങള്‍ എങ്ങോ നിന്ന് പാറി വന്നു.
അവയുടെ വര്‍ഷത്തില്‍
എന്റെ സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ കുതിര്‍ന്നു
എല്ലാമറിഞ്ഞിട്ടും എന്റെ കണ്ണുകള്‍
നീര്‍ ചോരിഞ്ഞതെയില്ല .
ചിന്തകള്‍ എന്നെ ഭ്രാന്ത് പിടിപ്പിക്കും മുമ്പേ
അവശേഷിക്കുന്ന
ഈ ചലനവും നിലചെങ്കില്‍........."
ഇതിനായി സബ്‌സ്ക്രൈബ് ചെയ്ത:
പോസ്റ്റുകള്‍ (Atom)