നമ്മുടെ മനസ്സ് ഒരു ബോൾടിംഗ് പേപർ പോലെയാണ് ....അഥവാ ഒരു പരുത്തി കഷണം പോലെ.....പൂർണമായും നനഞ്ഞു കഴിഞ്ഞ പരുത്തി  വളരെ കുറച്ചു മാത്രമേ ഈർപം വലിചെടുക്കൂ ....പരുത്തി എത്ര വരണ്ടിരിക്കുന്നോ അത്രയും അധികം ഈർപ്പം അത് വലിചെടുക്കുന്നു. നമ്മുടെ മനസ്സും അതുപോലെയാണ് . ജീവിതത്തിലെ ദു:ഖങ്ങളും ദുരിതങ്ങളും നമ്മുടെ മനസ്സിൽ ഒരുതരം വീർപ്പുമുട്ടൽ സൃഷ്‌ടിക്കുന്നു ....ഒരു പരുത്തി കഷണം പോലെ നമ്മുടെ മനസ്സ് വരണ്ടുണങ്ങും......നമ്മുടെ മനസ്സിലെ ആർദ്രത മുഴുവൻ കുറേശ്ശെയായി നശിച്ചു കഴിഞ്ഞിരിക്കും. ആ സമയം   കഥയോ കവിതയോ നോവലോ ഒക്കെ വായിക്കുമ്പോൾ ആ കവിതയിലെ നോവലിലെ ചില ഭാഗങ്ങൾ നമ്മുടെ മനസ്സ് വേഗം വലിചെടുക്കുന്നു ....നമ്മുടെ ചിന്തകള് കൂടി അതിലെ വരികളിലും വാക്കുകളിലേക്കും ആവേശിച്ചു കൂടുതൽ അർത്ഥ വ്യാപ്തി ഗ്രഹിചെടുക്കുന്നു....അങ്ങനെ നമ്മുടെ മനസ്സിൽ രൂപപ്പെടുന്ന സ്നേഹത്തിൻറെയും മറ്റു മൃദുല വികാരങ്ങളുടെയും ആർദ്രത നമ്മുടെ പ്രവൃത്തികളിൽ പ്രതിഫലിക്കുന്നു......

ചിരഞ്ജീവി

ജനനവും മരണവും
നിനക്കുവേണ്ടിയാണ് , നിനക്കുവേണ്ടി മാത്രം.
ഞാൻ ചിരഞ്ജീവിയലോ!
ഭൂതവും ഭാവിയുമില്ല,
എനിക്കുമുന്നിൽ വർത്തമാനം മാത്രം.
തെറ്റും ശരിയുമില്ല,
എനിക്കുമുന്നിൽ സമസ്യകൾ മാത്രം.
സ്വപ്നങ്ങളും മോഹങ്ങളുമില്ല,
ശേഷിപ്പതോ പ്രതീക്ഷകൾ മാത്രം.
സ്വർഗ്ഗവും നരകവുമില്ല,
ത്രിശങ്കുവിലാണ് എന്റെ നില്പ് .
എനിക്ക് ജയവും തോൽവിയുമില്ല,
സമനിലകളിലാണ്‌ എന്റെ കളികൾ തീരുന്നത്.
സ്വർഗത്തിൽ നരകവും
നരകത്തിൽ സ്വർഗ്ഗവും തീർക്കുന്നവൻ ഞാൻ,
തുണിയുരിഞ്ഞു കാമനൃത്തം ചവിട്ടുന്നവൻ.
അധമരിൽ അധമൻ ഞാൻ,
നികൃഷ്ടരിൽ നികൃഷ്ടൻ.
ക്രൂരൻ, ധീരനും വീരനും ഞാൻ തന്നെ!
പണമെറിഞ്ഞു നിണമൊഴുക്കുമീ ഞാൻ
പകിട പന്ത്രണ്ടും പയറ്റി തെളിഞ്ഞവൻ.
ആരുണ്ടെന്നെയെതിരിടാൻ ?
ചോരതിളപ്പാൽ വരിക യോദ്ധാവേ നീ വരിക
നിനക്കായ്‌ കരുതി വെച്ചു ഞാൻ
കനകത്താൽ തീർത്തൊരാ
മുൾകിരീടവും കുരിശും.

പ്രസ്ഥാനങ്ങൾ
പണ്ട് കാലങ്ങളിൽ മതങ്ങൾ  ചെയ്ത അതെ ഫലമാണ്‌ പിന്നീട് പ്രസ്ഥാനങ്ങളും ചെയ്തത്. അത് ജനങ്ങളെ പരസ്പരം അകറ്റി നിർത്തി. ജനങ്ങളെ ഒന്നിച്ചു നിർതുന്നതിനു പകരം ആശയങ്ങളുടെയും തത്വ സംഹിതകളുടെയും ബലത്തിൽ അവരില വിഭാഗീയത വളര്ത്തി...പരസ്പരം മൽസരൊൽസുകത പകരാൻ മാത്രമേ പ്രസ്ഥാനങ്ങൾക്ക്‌ കഴിഞ്ഞുള്ളു.....മനുഷ്യന്റെ വൈയക്തികങ്ങളായ പ്രശ്നങ്ങള്ക്ക് പരിഹാരം കാണാൻ പ്രസ്ഥാനങ്ങൾക്കും കഴിഞ്ഞില്ല....പിന്നെ , പിന്നെ പ്രസ്ഥാനങ്ങളും ജനങ്ങളിൽ നിന്നും അകന്നു തുടങ്ങി....മനുഷ്യരുടെ അടിസ്ഥാന പ്രശ്നങ്ങൾ തിരിച്ചറിഞ്ഞു പരിഹരിക്കുന്നതിൽ പ്രസ്ഥാനങ്ങളും പരാജയപെട്ടു. പ്രസ്ഥാനങ്ങൾക്ക്‌ അകത്തു വ്യെക്തികൾക്ക് തങ്ങളുടെ മുഖം നഷ്ടപെടുന്നു. അത് കൊണ്ട് തന്നെയാണ് ഇന്ന് വീണ്ടും മതങ്ങൾ കൂടുതൽ ശക്തമായി തന്നെ നിലനിന്നു വരുന്നത്...ജനങ്ങള് കൂടുതൽ കൂടുതൽ മത വിശ്വാസികളായിത്തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു....
അങ്ങനെ ജനങ്ങളുടെ ഇടയില വേരൂന്നാൻ കഴിയാതെ പോയ പ്രസ്ഥാനങ്ങള പിന്നീടു തങ്ങളുടെ നിലനില്പിന് വേണ്ടി ഇന്നിത മതങ്ങളുടെ കൂടു പിടിക്കാൻ തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു...ചില പ്രസ്ഥാനങ്ങള ജാതികളുടെയോപ്പം ചേരുന്നു.സ്വന്തമായൊരു നിലനിൽപില്ലാത്ത പ്രസ്ഥാനങ്ങൾക്ക് എങ്ങനെ ജനങ്ങൾക്ക്‌ അഭയം നല്കാൻ കഴിയും?
എന്നെപോലുള്ള ചിലരെങ്കിലും അതുകൊണ്ട് തന്നെ മതങ്ങളിൽ നിന്നും പ്രസ്ഥാനങ്ങളിൽ നിന്നും അകന്നു തുടങ്ങുന്നതും അത് കൊണ്ട് കൂടിയാണ്‌ . മതങ്ങളും പ്രസ്ഥാനങ്ങളും അല്ലാതെ വേറെന്തെങ്കിലും അഭയ കേന്ദ്രമുണ്ടോ മനുഷ്യന് പ്രവര്തിക്കുവാൻ?
ഒരു പകരത്തെ  പറ്റി ചിന്തിക്കേണ്ട കാലം അതിക്രമിച്ചു തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു....മതങ്ങള മനുഷ്യന്റെ നന്മയെ കരുതിയിരുന്നു, പ്രസ്ഥാനങ്ങളും അത് പോലെ തന്നെ....
മനുഷ്യന്റെ മൌലികമായ പ്രശ്നങ്ങൾ പരിഹരിക്കുവാൻ എല്ലാറിനുമുപരി അവന്റെ വികാര വിചാരങ്ങൾ ഉള്കൊല്ലാൻ കഴിയുന്ന മഹത്തായ ആദർശങ്ങളിലും വിമർശനങ്ങളെ കൂടി ഉള്കൊല്ലുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരു പുതിയ സംരംഭം തന്നെ ഉയിർതെഴുനെൽക്കെന്ദിയിരിക്കുന്നു....
ആ ഒരു സംരംഭത്തിനു (പ്രസ്ഥാനം എന്നതിനെക്കാളും നല്ല പദം സംരംഭം എന്നതാകുന്നു) ആര് മുന്നിട്ടിറങ്ങും?
അത്തരമൊരു സംരംഭത്തിന് മുന്നിട്ടിറങ്ങാൻ ഇനിയുമൊരു മഹൻ ജനിക്കുമെന്ന് ആശ്വസിക്കുന്നതിൽ അര്തമില്ല.... യേശുവും, ലിങ്കണും, ഗാന്ധിജിയും ജനിച്ചത്‌ ആരെങ്കിലും കാത്തിരുന്നത് കൊണ്ടോ ആ ഉദ്യമങ്ങൾ അവരുടെ തലയിൽ എഴുതപ്പെട്ടതോ കൊണ്ടായിരുന്നില്ല...
അത് കൊണ്ട് തന്നെ നമ്മിലോരോരുതർക്കുമുണ്ട് അത്തരമൊരു സംരംഭം തുടങ്ങുവാനുള്ള ധാർമ്മികമായ ഉത്തരവാദിത്തം....ആ ഒരു ഉത്തരവാദത്തിൽ നിന്നും ആര്ക്കും ഒഴിയാൻ പറ്റില്ല...
[ പിന്കുറിപ്പ്:- ഇത് ജൂലായ്‌ 2003 ഇൽ എഴുതിയതാണ്.....അന്ന് AAP ഇല്ലായിരുന്നു....!]