നമ്മുടെ മനസ്സ് ഒരു ബോൾടിംഗ് പേപർ പോലെയാണ് ....അഥവാ ഒരു പരുത്തി കഷണം പോലെ.....പൂർണമായും നനഞ്ഞു കഴിഞ്ഞ പരുത്തി  വളരെ കുറച്ചു മാത്രമേ ഈർപം വലിചെടുക്കൂ ....പരുത്തി എത്ര വരണ്ടിരിക്കുന്നോ അത്രയും അധികം ഈർപ്പം അത് വലിചെടുക്കുന്നു. നമ്മുടെ മനസ്സും അതുപോലെയാണ് . ജീവിതത്തിലെ ദു:ഖങ്ങളും ദുരിതങ്ങളും നമ്മുടെ മനസ്സിൽ ഒരുതരം വീർപ്പുമുട്ടൽ സൃഷ്‌ടിക്കുന്നു ....ഒരു പരുത്തി കഷണം പോലെ നമ്മുടെ മനസ്സ് വരണ്ടുണങ്ങും......നമ്മുടെ മനസ്സിലെ ആർദ്രത മുഴുവൻ കുറേശ്ശെയായി നശിച്ചു കഴിഞ്ഞിരിക്കും. ആ സമയം   കഥയോ കവിതയോ നോവലോ ഒക്കെ വായിക്കുമ്പോൾ ആ കവിതയിലെ നോവലിലെ ചില ഭാഗങ്ങൾ നമ്മുടെ മനസ്സ് വേഗം വലിചെടുക്കുന്നു ....നമ്മുടെ ചിന്തകള് കൂടി അതിലെ വരികളിലും വാക്കുകളിലേക്കും ആവേശിച്ചു കൂടുതൽ അർത്ഥ വ്യാപ്തി ഗ്രഹിചെടുക്കുന്നു....അങ്ങനെ നമ്മുടെ മനസ്സിൽ രൂപപ്പെടുന്ന സ്നേഹത്തിൻറെയും മറ്റു മൃദുല വികാരങ്ങളുടെയും ആർദ്രത നമ്മുടെ പ്രവൃത്തികളിൽ പ്രതിഫലിക്കുന്നു......