11 സെപ്തംബർ 2003
പ്രിയപ്പെട്ട അശ്വതിക്ക്,
കഴിഞ്ഞ ദിവസം യാദൃശ്ചികമായി ഞാൻ ശ്രീ ഓഷോ രജനീഷിന്റെ ഒന്നു രണ്ടു പുസ്തകങ്ങൾ കാണുകയുണ്ടായി....ഒരു പുസ്തക ചന്തയിൽ വെചു...
അതിൽ ഒരു പുസ്തകം ഞാൻ വായിച്ചു നോക്കി...വെറുതേ ഓടിച്ചു നോക്കിയതാണു...മിസ്റ്ററീസ് ഓഫ് ലവ്.
ഓഷോയുടെ ലേഖനങ്ങൾ, തത്വ ചിന്തകൾ എന്നെ വല്ലാതെ ആകർഷിച്ചിരിക്കുന്നു.സൌഹൃദത്തെകുറിച്ചു അതിന്റെ ആവശ്യകതയെ കുറിച്ച് പ്രണയത്തെകുറിച്ച് അങ്ങിനെയെന്തെല്ലാംവിഷയങ്ങളെ കുറിച്ചാണു അദ്ദേഹം എഴുതിയിരിക്കുന്നത്..ലവ് എന്ന പദം ലോഭ് എന്ന സംസ്കൃത പദത്തിൽ നിന്നാണു ഉരുത്തിരിഞ്ഞതു പോലും....
ലോഭ് എന്നാൽ അത്യാഗ്രഹം....
സ്നേഹം തിരിച്ചു കിട്ടുമെന്ന അത്യാഗ്രഹതോടെയാണു നമ്മിൽ പലരും മറ്റുള്ളവരെ സ്നേഹിക്കുന്നതു....ഇവിടെ പണവും സ്നേഹവും തമ്മിൽ എന്തു അന്തരമാണുള്ളതു? തിരിച്ചു തരുമെന്ന പ്രതീക്ഷയിൽ നാം പണം കടം കൊടുക്കുന്നു..അവസാനം സുഹൃത്തുമില്ല, പണവുമില്ലാ...സ്നേഹവും നാം അങ്ങിനെയാണു കൈമാറുന്നതു തിരിച്ചു ലഭിക്കുമെന്ന പ്രത്യാശയോടെ...അതു യഥാർത്ഥ സ്നേഹമല്ല...സൌഹൃദത്തിന്റെ അർത്ഥവ്യാപ്തിയെകുറിച്ചും ഓഷോ എത്ര മനോഹരമായാണു എഴുതിയിരിക്കുന്നത്.....
പ്രണയത്തിനു വിവിധ തലങ്ങളുണ്ട്, ആദ്യം നാം നമ്മെ തന്നെ സ്നേഹിക്കുക....പിന്നെ നാം മറ്റൊരാളെ സ്നേഹിക്കുക... നാം ഒരാളെ സ്നേഹിക്കുമ്പോൾ ആ പ്രണയാത്മാവിലൂടെ നാം നമ്മെ അറിയുന്നു...നമ്മെ തന്നെ തിരിച്ചറിയുന്നു...നമ്മുടെ കഴിവുകൾ, പോരായ്മകൾ...ഒരു കണ്ണാടിയിലെന്ന പോലെ നാം പ്രണയിക്കുന്നവരിൽ നാം നമ്മെ തന്നെ പ്രതിബിംബിച്ചു കാണാൻ ശ്രമിക്കുക...അതാണു യദാർത്ഥപ്രണയം....പ്രണയിനിയിലൂടെ നാം ഈ ലോകത്തെ സ്നേഹിക്കുന്നു...അങ്ങനെ അവളിലൂടെ നമ്മുടെ സ്നേഹം മറ്റുള്ളവരിലേക്കു പ്രവഹിക്കുന്നു...ഈ ലോകത്തെ സകല ചരാചരങ്ങളിലേക്കും നമ്മുടെ പ്രണയം വ്യാപിക്കുന്നു നാം നമ്മെ തിരിച്ചറിയുന്നതു പ്രണയത്തിലൂടെയാണു... അഥവാ തിരിച്ചറിയേണ്ടത് പ്രണയത്തിലൂടെയാണു...അതു കൊണ്ടുതന്നെ പ്രണയം ജീവിതത്തിന്റെ അനിവാര്യതയാണു...പ്രണയമില്ലെങ്കിൽ ജീവിതമില്ല..തന്നോടു തന്നെ പ്രണയമില്ലാത്തവനു ജീവിതത്തോടുതന്നെ താല്പര്യമുണ്ടാവില്ല...അവൻ ജീവിതത്തിൽ നിന്നു തന്നെ പാലായനം ചെയ്യാൻ ശ്രമിക്കും.. അതു കൊണ്ടു പ്രണയം മനുഷ്യരെ ജീവിതത്തോറ്റു അടുപ്പിക്കുന്നു...
(തല്കാലം നിർത്തുന്നു...തുടരും)
പ്രിയപ്പെട്ട അശ്വതിക്ക്,
കഴിഞ്ഞ ദിവസം യാദൃശ്ചികമായി ഞാൻ ശ്രീ ഓഷോ രജനീഷിന്റെ ഒന്നു രണ്ടു പുസ്തകങ്ങൾ കാണുകയുണ്ടായി....ഒരു പുസ്തക ചന്തയിൽ വെചു...
അതിൽ ഒരു പുസ്തകം ഞാൻ വായിച്ചു നോക്കി...വെറുതേ ഓടിച്ചു നോക്കിയതാണു...മിസ്റ്ററീസ് ഓഫ് ലവ്.
ഓഷോയുടെ ലേഖനങ്ങൾ, തത്വ ചിന്തകൾ എന്നെ വല്ലാതെ ആകർഷിച്ചിരിക്കുന്നു.സൌഹൃദത്തെകുറിച്ചു അതിന്റെ ആവശ്യകതയെ കുറിച്ച് പ്രണയത്തെകുറിച്ച് അങ്ങിനെയെന്തെല്ലാംവിഷയങ്ങളെ കുറിച്ചാണു അദ്ദേഹം എഴുതിയിരിക്കുന്നത്..ലവ് എന്ന പദം ലോഭ് എന്ന സംസ്കൃത പദത്തിൽ നിന്നാണു ഉരുത്തിരിഞ്ഞതു പോലും....
ലോഭ് എന്നാൽ അത്യാഗ്രഹം....
സ്നേഹം തിരിച്ചു കിട്ടുമെന്ന അത്യാഗ്രഹതോടെയാണു നമ്മിൽ പലരും മറ്റുള്ളവരെ സ്നേഹിക്കുന്നതു....ഇവിടെ പണവും സ്നേഹവും തമ്മിൽ എന്തു അന്തരമാണുള്ളതു? തിരിച്ചു തരുമെന്ന പ്രതീക്ഷയിൽ നാം പണം കടം കൊടുക്കുന്നു..അവസാനം സുഹൃത്തുമില്ല, പണവുമില്ലാ...സ്നേഹവും നാം അങ്ങിനെയാണു കൈമാറുന്നതു തിരിച്ചു ലഭിക്കുമെന്ന പ്രത്യാശയോടെ...അതു യഥാർത്ഥ സ്നേഹമല്ല...സൌഹൃദത്തിന്റെ അർത്ഥവ്യാപ്തിയെകുറിച്ചും ഓഷോ എത്ര മനോഹരമായാണു എഴുതിയിരിക്കുന്നത്.....
പ്രണയത്തിനു വിവിധ തലങ്ങളുണ്ട്, ആദ്യം നാം നമ്മെ തന്നെ സ്നേഹിക്കുക....പിന്നെ നാം മറ്റൊരാളെ സ്നേഹിക്കുക... നാം ഒരാളെ സ്നേഹിക്കുമ്പോൾ ആ പ്രണയാത്മാവിലൂടെ നാം നമ്മെ അറിയുന്നു...നമ്മെ തന്നെ തിരിച്ചറിയുന്നു...നമ്മുടെ കഴിവുകൾ, പോരായ്മകൾ...ഒരു കണ്ണാടിയിലെന്ന പോലെ നാം പ്രണയിക്കുന്നവരിൽ നാം നമ്മെ തന്നെ പ്രതിബിംബിച്ചു കാണാൻ ശ്രമിക്കുക...അതാണു യദാർത്ഥപ്രണയം....പ്രണയിനിയിലൂടെ നാം ഈ ലോകത്തെ സ്നേഹിക്കുന്നു...അങ്ങനെ അവളിലൂടെ നമ്മുടെ സ്നേഹം മറ്റുള്ളവരിലേക്കു പ്രവഹിക്കുന്നു...ഈ ലോകത്തെ സകല ചരാചരങ്ങളിലേക്കും നമ്മുടെ പ്രണയം വ്യാപിക്കുന്നു നാം നമ്മെ തിരിച്ചറിയുന്നതു പ്രണയത്തിലൂടെയാണു... അഥവാ തിരിച്ചറിയേണ്ടത് പ്രണയത്തിലൂടെയാണു...അതു കൊണ്ടുതന്നെ പ്രണയം ജീവിതത്തിന്റെ അനിവാര്യതയാണു...പ്രണയമില്ലെങ്കിൽ ജീവിതമില്ല..തന്നോടു തന്നെ പ്രണയമില്ലാത്തവനു ജീവിതത്തോടുതന്നെ താല്പര്യമുണ്ടാവില്ല...അവൻ ജീവിതത്തിൽ നിന്നു തന്നെ പാലായനം ചെയ്യാൻ ശ്രമിക്കും.. അതു കൊണ്ടു പ്രണയം മനുഷ്യരെ ജീവിതത്തോറ്റു അടുപ്പിക്കുന്നു...
(തല്കാലം നിർത്തുന്നു...തുടരും)
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ