ഓരോ ദിവസവും കടന്നു പോവുന്നു...പതിവു പോലെതന്നെ, നഷ്ടങ്ങളുടെ കണക്കുപുസ്തകത്തിൽ ക്രഡിറ്റായി ചേർക്കപ്പെടാൻ!
മറക്കാൻ ശ്രമിക്കുന്ന ശ്രമിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഓരോ കാര്യവും വീണ്ടും വീണ്ടും മനസ്സിനെ നോവിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു....
നീ അറിയുന്ന... അറിഞ്ഞിരുന്ന ഈ മനുഷ്യന്റെ സിവിൾ ഡത്ത്‌ എന്നേ കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു...,ഇനി മരണമെന്ന സ്വാഭാവികമായ ആ ചടങ്ങുമാത്രം...
താമസിയാതെ അതുണ്ടാവും...തൂക്കാൻ വിധിക്കപ്പെട്ട കുറ്റവാളിയെപോലെ ഞാൻ കാത്തിരിക്കുന്നു, ശിക്ഷ നടപ്പാക്കാൻ കാത്തിരിക്കുന്ന ആ ദിവസത്തിനു വേണ്ടി....
മറ്റുള്ളവരുടെ ശകാരം, പരിഹാസം, കുറ്റപെടുത്തൽ കേൾക്കാനും വേണം ഒരു യോഗം....ഞാൻ സമ്മതിക്കുന്നു, എനിക്കു തെറ്റുപറ്റി....ഒരു നല്ല മകനാവാൻ, ഒരു നല്ല ഭർത്താവാകാൻ, സഹോദരനാവാൻ, നിങ്ങളുടെയൊക്കെ ഒരു നല്ല സുഹ്രുത്താവാൻ....ഒരു നല്ല ഉദ്യോഗസ്ഥനാവാൻ...നിങ്ങളുടെയൊക്കെ ഒരു നല്ല സഹ പ്രവർത്തകനാവാൻ...പഠിക്കുന്ന കാലത്ത്‌ ഒരു നല്ല വിദ്യാർത്ഥിയാവാൻ , നല്ല സഹപാഠിയാവാൻ.... അതേ , ഇതൊന്നുമാവാൻ എനിക്കു കഴിഞ്ഞില്ല..,എങ്കിലും ഒരു കാര്യത്തിൽ എനിക്കു സന്തോഷമുണ്ട്‌.....
ആചാരാനുഷ്ഠാനങ്ങളെ അനുസരിക്കാതെ, ജാതിമതവർഗ്ഗചിന്തകളില്ലാതെ രാഷ്ട്രീയക്കാരെ വിലകൽപിക്കാതെ വോട്ടവകാശം പോലും വിനിയോഗിക്കാതെ ട്രഡ്‌ യുണിയനുകളെ അനുസരിക്കാതെ സമൂഹത്തിന്റെ അലിഖിത നിയമങ്ങൾക്കു പുല്ലു വില കൽപ്പിച്ച് ബന്ധുക്കളുടെ നാട്ടുകാരുടെ സഹായമില്ലാതെ സ്നേഹിച്ചവരാൽ ഒറ്റപെടുത്തപെട്ട്‌ വിശ്വസിച്ചവരാൽ ചതിക്കപെട്ട്‌ ഇത്രയും കാലമെങ്കിലും ജീവിച്ചല്ലോ....
ജീവിതം അർത്ഥശൂന്യമായ പദം....ഒരു മനുഷ്യനെ ജീവിക്കാനും മരിക്കാനും സമ്മതിക്കാത്തോരു ലോകമാണിതു....
ഈ ലോകത്തിനു ഭ്രാന്താണു അതിനെ ചങ്ങലയ്ക്കിടു എന്നു കവി പറഞ്ഞതെത്ര ശരിയാണു.....