സ്മൃതിപഥം

2008, ജനുവരി 23, ബുധനാഴ്‌ച

പാതി കത്തിതീര്‍ന്ന
ദിനേശ് ബീഡി പോലെ
എന്‍‌റ്റെ ആത്മാവ്
എരിഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു......................
എടവപ്പാതിയുടെ പകലറുതിയില്‍
പെയ്തിറങ്ങുന്ന പെരുമഴ കണക്കെ
ഹൃദയത്തില്‍ സ്മൃതികളുടെ കണ്ണീര്‍ പെയ്ത്തു...............

2 അഭിപ്രായങ്ങൾ:

കാപ്പിലാന്‍ പറഞ്ഞു...: valya kashtamaayallo; 2008, ജനുവരി 24 12:05 AM
കൃഷ്ണഭദ്ര പറഞ്ഞു...: കവിയും കലാകാരനും അല്ല എന്നു മനസ്സിലായി

ഒരു വഴിപോക്കന്‍; 2009, ഓഗസ്റ്റ് 26 8:57 AM

ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ

ഇതിനായി സബ്‌സ്ക്രൈബ് ചെയ്ത: പോസ്റ്റിന്റെ അഭിപ്രായങ്ങള്‍ (Atom)

ആമുഖം

സാന്ധ്യരാഗമലിയുന്ന ചക്രവാളത്തിലൂടെ പറവകളും പിന്‍വാങ്ങുകയായിരുന്നു. സ്വാതന്ത്ര്യമെന്ന അനന്തവിഹായസ്സില്‍ നിന്നും സ്വാര്‍ത്ഥതയിലേക്കുള്ള , സ്വത്വത്തിലേക്കുള്ള അനിവാര്യമായൊരു തിരിച്ചുപോക്ക്.........
എന്നെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം, ഇതു സ്മൃതിപഥങ്ങളിലൂടെയുള്ള ഒരു മടക്കയാത്രയാണ്.സംഭവ ബഹുലമായ ഒരു കുറേ ഓര്‍മ്മകള്‍ മനസ്സില്‍ നിറയുന്നു.............ഓര്‍മ്മകള്‍ നാട്ടിന്‍പുറത്തെ ഇടവഴികള്‍ പോലെയാണ്............പ്രധാന പാതകള്‍ കടന്നു നാം ഇടവഴികളിലെത്തുന്നു............കുറേ നടന്നു മറ്റൊരു ഇടവഴ്യില്‍...................അതു വീണ്ടും മറ്റൊന്നിലെത്തിച്ചേരൂന്നു. ........അപരിചിതനാണെങ്കില്‍ ഒടുക്കം അയാള്‍ തുടങ്ങിയേടതു തന്നെ എത്തുന്നു.............ഓര്‍മ്മകളും അതു പോലെ യാണ്............ഒന്നില്‍ നിന്നും തുടങ്ങി മറ്റൊന്നിലേക്ക്.........അതില്‍ നിന്നും തെന്നി മറ്റൊരു സംഭവത്തിലേക്ക്........ഓര്‍മ്മകള്‍ കൈവഴികള്‍ പോലെ ചിതറിക്കിടക്കുന്നൂ.

...................ഒരാള്‍‍ നമ്മുടെ നല്ല സുഹൃത്താണെന്ന് അഥവാ അല്ലെന്നു പറയാന്‍ നമുക്ക് അവകാശമില്ല...............ആ ചോദ്യം തന്നെ തെറ്റാണ്................
നാം മറ്റൊരാളുടെ നല്ല സുഹൃത്താണോ എന്നതാണ് യഥാര്‍ത്ഥ ചോദ്യം....അവിടെ നാം നമ്മെ തന്നെ ഒരു വിലയിരുത്തലിനു വിധേയമാക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു.........ഇവിടെയാണു സൌഹ്രുദം എന്ന പദത്തിന്‍റ്റെ അര്‍ത്ഥ വ്യാപ്തിയെ കുറിച്ചു മനസ്സിലാക്കേണ്ടതു.........
നമ്മുടെ സുഹൃത്ത് എപ്പൊഴും നമ്മെ രക്ഷിക്കാനെത്തും എന്നു നം ആശ്വസിക്കുന്നതില്‍ അര്‍ത്ഥമില്ല. അങ്ങനെ തിരിച്ചു സഹായവും സാന്ത്വനവും ആവുമെന്ന പ്രതീക്ഷയില്‍ സൌഹ്രുദം തുടരുന്നതില്‍ യാതൊരു അര്‍ത്ഥവുമില്ല...................
നാം നമ്മുടെ സുഹൃത്തിനെ അവന്‍റ്റെ ആപത്ഘട്ടങ്ങളില്‍ സഹായിക്കണം...പക്ഷെ , തിരിച്ചു അങ്ങനെ ഒരു സഹായസഹകരണം‌ പ്രതീക്ഷിച്ചു കൊണ്ടു സൌഹ്രുദം തുടരുന്നതില്‍ യാതൊരു അര്‍ത്ഥവുമില്ല...................

From “NOTEBOOKS(1935-1942)” by Albert Camus
1) Dialogue.
“ and what do you do in life ?”
“ I count……..”
“ What……? “
“ I count. I say…………..one, the sun ; two, the sky ( ah, hoe beautiful it is); three woman; four , flowers (ah , how happy I am )
2) “To commit suicide is to prove that one is free. And there is a simple solution to the problem of liberty. Men have the illusion that they are free. But when they are sentenced to death they lose the illusion. The whole problem lies in whether or not it is real in the first place.”

"..........ഉച്ചാരണമില്ലാത്ത വാക്കു പോലെയായിരുന്നു എന്‍റ്റെ സ്നേഹം. അതെത്ര പേര്‍ക്കു മനസ്സിലാകും? അതു പോട്ടെ , ഒടുവില്‍ എന്‍റ്റെ വിധി എന്താണ്? ആര്‍ക്കും വേണ്ടാത്ത ഒരാളായിട്ട്........ഒരാളും സ്നേഹിക്കാനില്ലാതെ.ആക്ഷേപവും പരിഹാസഹും അവമാനവും കുറ്റപെടുത്തലും അവഗണനയും സഹിച്ച്.......അതെ ഒരാളും സ്നേഹിക്കാനില്ലാതെ................എന്‍റ്റെ വിധി അങ്ങനെയാണ്.എന്നെക്കൊണ്‍ടു എന്തോ ഒരാശയം പ്രകാശിപ്പിക്കാനുണ്ടാവും ദൈവത്തിന്............അതുകൊണ്ടാവും ദൈവം എന്നെ ഇങ്ങനെ തന്നെ സൃഷ്ടിച്ചതു...ദൈവത്തിന്‍റ്റെ ഒരു കല........പാളിപ്പോയ കല എന്നൊന്നും ഞാന്‍ പറയുന്നില്ല അങ്ങനെ പറഞ്ഞാല്‍ ദൈവം എന്തു വിചാരിക്കും............"

(ഒരു സങ്കീര്‍ത്തനം പോലെ.......)

--- പെരുമ്പടവം